ย้ายลงมาปรับตัวกับงานใหม่ ประมาณ 5 เดือน
ก็มีถูกบ้าง ผิดบ้าง
เหนื่อยบ้าง
แต่วันนี้คงเป็นวันที่เจออุปสรรคมากที่สุด
และจากการสะสมมานาน ก็ระเบิดจนบ่อน้ำตาแตก
งานที่คลินิกด่านหน้า เป็นคลินิกที่ใครหลายคนไม่รู้ว่ามี
ก่อนนี้พยาบาลจากหลายๆคลินิกจะเวียนมาที่นี่
และตอนนี้วาวก็ลงมาเป็นตัวจริง ตั้งแต่เดือนเมษายนที่ผ่านมา
ความผิดพลาดในหลายครั้งที่ผ่านมานี้
คือการซักประวัติคนไข้ไอ เพื่อ คัดกรองวัณโรคปอด
ในหลายครั้งที่เอาประเด็นสำคัญ ในการถามคนไข้ว่า
อาการสำคัญที่มา รพ. คืออะไร
โดยไม่ได้ถามคนไข้ว่าไอไหม หรือ
คนไข้ก็โฟกัสกับอาการที่เป็น ก็บอกว่า ไม่ไอ
แล้วเมื่อเดินไปถึงคลินิก ก็ถูกตำหนิ คือ ไอมานั่นแหล่ะ
พอบอกว่า พี่ เมื่อกี้คนไข้ไม่ได้บอกแบบนี้ ไม่ได้บอกว่าไอ
พี่ก็ว่า ทีหลังน้องซักประวัติให้มันดีดีหน่อยนะ ทำงานมากี่เดือนแล้ว
ทำไมทำานแย่ลง
เครียดมาก ร้องไห้ที่เคาน์เตอร์เลย
มันเป็นอะไรที่แย่มากๆ กับโมเมนต์แบบนี้ต่อหน้าคนไข้
อยากบอกตัวเองว่า จะต้องเข้มแข็ง แข็งแกร่งให้มากขึ้นเรื่อยๆ
น้อยใจบ้าง ท้อแท้บ้าง แต่จงลุกขึ้นเผชิญกับชีวิตจริงให้ได้
พี่เขาดุ เขาสอน เขาบอกว่าเราทำอะไรผิด จงว่าไปตามผิด
จงมีความกล้าหาญ ยอมรับ และปรับปรุงหากสิ่งที่ทำไม่ถูกต้อง
อย่าทำ เพราะ ไม่รู้
และ หากไม่รู้ ก็บอกไปตรงๆ
ยังมีความไม่รู้อีกเยอะ
ตัวเรา เมื่อเติบใหญ่ จงสอนน้องอย่างมีเมตตาและให้อภัย
ติ เพื่อ ก่อ ก่อให้เกิดประโยชน์
จงอย่าลืมความรู้สึกของความไม่รู้สมัยเด็ก
มันสำคัญจริงๆ
