26 : กลัวการเริ่มต้น

ออฟไปสองวัน

กลับมาเริ่มทำงานนี่มีไฟมากนะ

เหมือนช่วงออฟ ได้กลับไปชาร์จแบตเต็มที่

ช่วงทำงานเลยค่อนข้าง Active เป็นพิเศษ

ถึงขนาดหลอนเครื่อง Infusion Pump และ Syringe Pump ทั้งเวร

หลอนว่าเครื่องดัง ติ้ดติ้ด 

เข้าไปดู อ้าว ไม่ใช่นี่หว่า

ตอนนี้ไม่ค่อยกลัวเวลาคนไข้มาให้ยาคีโมแล้ว

เริ่มเข้าใจ Process มากขึ้น ว่าควรให้อะไรยังไงก่อนหลัง

step เป็นยังไง

ไม่กลัวการให้เลือดด้วย

แต่กลัวการเริ่มต้นให้อ่ะ...

กลัวการเริ่มต้นยาใหม่ๆ

การเซ็ตการ์ดยาใหม่ การจัดการเวลาสลับให้ยาไรงี้

ยิ่งคนไข้ซับซ้อน แพทย์สั่ง Start ยาเยอะๆ รันตามชั่วโมง ทุกกี่ชั่วโมงต่อวัน

พยาบาลจึงมีหน้าที่บริหารจัดการยาเหล่านี้

คือต้องคิดให้เยอะ

จะเล่าถึงเคสวันเยินๆ วันนึงละกันนะ

คนไข้เด็กคนนึง First Dx AML

เอาเฉพาะในเวรเช้านะ

มี ABT ดังนี้

Tienam q 6 hr
Vanco q 6 hr

Ampho q 24 hr

ก่อนให้ Ampho ต้อง load NSS 100 ml

มี paracet + CPM ก่อนให้ Ampho

มีให้ GCSF q 24 hr

มีให้เลือดดังนี้

LD Plt 1 u

LDPRC 1 u

มี IV 

5% D/N/3 rate 40 ml/hr

ไม่นับยารับประทานทั้งหลายนะคะ

เอาล่ะ มาเริ่มคิดกัน

คนไข้มี HL 2 เส้น เส้นหนึ่งให้ IV fluid

อีกเส้นว่างอยู่

เส้นที่ไม่ได้ให้ IV Fluid นั้น ให้เลือดค่ะ เพียวๆ

วาวเริ่มงี้เลย Drip LD Plt ใน 1 hr.

ปรากฎว่า คนไข้แพ้ LDPlt ค่ะ ผื่นขึ้น notify ไป
หมอบอก Hold ไว้ก่อนแล้ว CPM Stat 

จากนั้น 20 min หมอไปประเมินอาการอีกที บอกให้ Plt ต่อ ช้าๆ

สรุปเริ่ม LDPlt 10-12.30น.

*** Note สงสัยไว้นิดนึง LD Plt ตาม Protocol แล้วควรให้ใน 1 hr

กรณีนี้นี่ให้ late ไป (คือถามหมอว่าแล้วเกิน 1 hr นะให้ต่อมั้ย)

หมอโอเค ก็คือให้ต่อ

Note ไว้คิดต่อว่า LD Plt หลังจากเอามาให้แล้วมีอายุนานแค่ไหน?

แผนที่วางไว้ว่า LD Plt Drip ใน 1 hr พัง

กว่าจะเริ่มให้ LDPRC ต่อ เกือบเที่ยง แต่ไม่เป็นไร จัดต่อ

LDPRC Drip in 3 hr. 

เริ่ม 12.30 - 15.30น.

เส้นให้ IV Fluid สามารถให้ร่วมกับยาได้

เริ่มงี้

Vanco q 6 hr. ---> 3,9,15,21 น. Drip in 1 hr

Tienam q 6 hr ---> 6,12,18,24 น. Drip in 1 hr

ทั้งนี้เวลาดังกล่าวสามารถ บวกลบ ได้ครึ่งชั่วโมง

ก็ให้ก่อนครึ่งชั่วโมง เพื่อขยับเวลาได้อีกนิดหน่อย

หลังจากให้ Tienam 11.30 - 12.30 น.
นี่เลยเริ่ม GCSF ตอนเที่ยง Drip in 15 min

พักกินข้าว ครึ่งชั่วโมง

ตามด้วย Vanco 14.30น. - 15.30น.

แล้วเริ่ม pre ยา ก่อนให้ Ampho เป็น CPM + para + NSS 100 ml 

Drip in 1 hr 15.30 - 16.30น.

ก่อนจะส่งเวรให้พี่เวรบ่ายมาให้ Ampho ต่อเลย

สรุปท้ายสุด ปลายเวร หมอถาม

พี่ครับๆ ช่วยรวมยอดยา IV ให้ผมได้มั้ย

นี่ถามหมอว่า รวมทั้งเวรเหรอคะ? เลือดด้วยมั้ย

หมอบอก ไม่ครับ เอาเฉพาะยา Routine

วาวมานั่งคิดเรียง IV ยา ที่ได้ในแต่ละวันแล้ว

คนไข้ได้ไปทั้งหมด 328 ml (เฉพาะยา)

ปลายเวรหมอคิด rate IV Fluid ใหม่

เนื่องจากวันนี้ load IV ทั้งยาและเลือดไปเยอะมาก

อาการปลายเวรตาคนไข้เริ่มบวมตุ่ยๆละด้วย

Lasix ไปจัดไป 2 dose

Void เป็นพันซีซี

หมอคิด IV Fluid ใหม่

5%D/N/3 IV rate 9 ml

นี่มัน rate แบบ KVO นะเนี่ยะ - -"

สรุปเยิน แต่สนุกมาก

ได้คิดตลอดว่า ต่อไปจะเริ่มยังไง จะทำอะไรต่อ

อาการคนไข้ก็ต้องประเมินตลอด แพ้เลือด แพ้ยามั้ย

แต่เป็นแบบนี้ทุกวันไม่ไหวอ่ะ

ไม่ได้ดูคนไข้คนอื่นเลย

คล้ายๆ เหมือนอยู่ ICU กลายๆ 

(เพราะเล่นยุ่งกับคนไข้อยู่คนเดียว)

แต่  ICU คนไข้คงหนักกว่านี้นะ

ใครที่ไม่ได้เรียนมาสายนี้เข้ามาอ่านอาจจะงงๆ

แต่บอกได้ว่า วันนี้สนุกกับการบริหารจัดการคนไข้มากๆ

ข่าวดีวันนี้

ยินดีกับพี่ไอติมด้วยนะคะ จะมีน้องแล้ว

ยังไม่ได้เริ่มพาโรโร่ไปเดินเล่นเลย

เดี๋ยวๆ พรุ่งนี้จะไปถ่ายต้นไม้ใบหญ้าในสวนใต้หอ

แล้วจะเอาให้ยลโฉมมมม~

25 : New Friend

ไม่มีอะไรมาก เข้าเรื่องเลยละกัน

วาวแพลนจะซื้อกล้อง Mirrorless 

หลังจากได้ไปเที่ยวช่วงรับปริญญาเพื่อนคราวก่อน

คือทุกอย่างมันเริ่มชัดขึ้นตอนทำงาน

ได้รู้จักตัวเองมากขึ้นเลย ว่าจริงๆ แล้ว

วาวเป็นคนชอบดูหนัง 

(มาเริ่มดูเอาแทบทุกเรื่องตอนทำงานใหม่ๆ)

เป็นคนชอบเที่ยว

ไป กทม. ครั้งนั้นติดใจสุดๆ แพลนจะไปปีหน้าแน่ๆ

แต่ยังไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน เมื่อไร กับใคร

คุยๆ ไว้หลายคน 

เค้าบอก จะไปๆ กับวาวด้วยนะ เอาสิ ได้ไปหลายที่แน่เลย

วันนี้แผนการสำเร็จไปอีกหนึ่งขั้นกับการได้กล้องใหม่

เล็งๆ Fuji X a1 ไว้ แต่พอของมาจริงๆ คนขายเชียร์ XM1 จนต้องถอยมา

แพงกว่านิดหน่อย แต่ก็โอเคนะ

ตั้งชื่อว่า

คุโรโร่

มาจากตัวบอดี้สีดำ 

และตั้งใจให้คล้องจองกับ โมโม่ ชื่อไอแพดด้วย

ขั้นต่อไปก็คือ

๑. ฝึกถ่ายรูปให้สวย

๒. วางแผนไปเที่ยว กับ ขอวันหยุดพักร้อน

๓. ลุยไปเที่ยวจริง

๑.

ตอนนี้ยังไม่มีความรู้เรื่องการถ่ายรูปเลยสักนิด

เอาจริงๆ แล้วพอมานั่งอ่าน มาศึกษาดูนะ

รายละเอียดจุกจิก ยับย่อย ยุบยับเต็มไปหมด

แรกๆนะ คิดว่าง่าย 

แค่ถ่ายให้นิ่ง กดชัตเตอร์ เดี๋ยวก็ดีเอง

เหมือนตอนนั่งรถยนต์อ่ะ

คิดว่า เลี้ยงรถให้อยู่บนถนน 

เหยียบเบรก คันเร่ง รู้กฎจราจรน่าจะพอแล้ว

มาเรียนจริงๆ นี่แบบ กุมขมับเลย

หลังจากที่ได้กล้องมา 

แขวนคอพาไปกินไอติมเลย (ไม่ค่อยจะเห่อ)

ตั้งใจจะมาถ่ายรูป

พี่ๆที่มาด้วยก็เลือกไอติมสวยๆ ให้วาวถ่ายนะ

ไอ่เราก็ถาม โหมดนี้ไว้ทำไรอ่ะพี่

พี่เค้าตอบ วาว... ใช้โหมดออโต้ก่อน

วาวแบบ ไรง่ะ อยากถ่ายชนิดแอดว๊านแล้น ชิส์

พอบ่นๆ ทีนี้ก็เริ่มสอนค่ะ

บลาๆ

พี่คะ โอเคนะ วันนี้พอก่อน วาวถ่ายแบบออโต้ก็ได้

วาวกลัวสมองบวม 

วันนี้วันออฟด้วย พี่โทรมาปลดพยาบาลเพราะ

ยอดคนไข้ไม่ถึง

ชีวิตดีดี๊~

:)

24 : Conference

จากเหตุการณ์เมื่อวาน

...

ก่อนขึ้นเวรไม่ได้นอน

ช่วงอยู่เวรว่างก็ทำงาน Conference ต่อ ไม่นอน

พอ Conference ก็เบลอ พูดผิดๆ ถวกๆ

พอพูดจบ

พี่พยาบาลซีเนียร์คนหนึ่ง ก็เสนอหัวหน้าว่า

"พี่ให้น้อง ทำเยอะจัง" แล้วหันมาถามวาวว่า "จำได้หมดมั้ย"

ยิ้มเจื่อนๆ แล้วส่ายหน้าเบาๆ

หัวหน้าบอกว่า "เยอะยังไง แค่ก๊อบวาง"

ก็เพราะเวลามันน้อย ถ้าไม่ทำแบบนี้ ก็ไม่ทันน่ะสิ

จะมากน้อย ประเด็นมันไม่ได้อยู่ที่ปริมาณ 

แต่คุณภาพต่างหากที่สำคัญ

เรื่องของเรื่องคือ วาวทำงานไม่มีคุณภาพนั้นแหล่ะ

วาวจำไม่ได้...

Conference ครั้งหน้า ไม่รู้จะเป็นยังไงต่อเนอะ

เพราะพี่หัวหน้าบอกว่า..

"พวกเธอ ต้องทำ Conference ไปจนกว่าจะมีน้องใหม่เข้าทำงานนั่นแหล่ะ"

...................

วันนี้ให้ยาคนให้ผิดอีก

โชคดีที่มื้อ 9 น. คนไข้ยังไม่ได้ทานยาไป

(วาวเอายามื้อ 9น. มาแจกเป็นมื้อ 7น.)

เลยเอามื้อ 7น. มาให้คนไข้ตอน 9น.

แล้วแจ้งญาติเรื่องการให้ยาผิด กล่่าวคำขอโทษ

วาวจะไม่โทษตัวเอง เรื่องที่ทำพลาดครั้งนี้ที่ให้ยาผิด

เพราะวาวไม่ได้นอนเลย

และจะไม่โทษตัวเองในเรื่องที่ไม่ได้นอน เพราะทำ Conference ด้วย

เพราะวาวทำเต็มที่แล้ว และไม่ได้ละเลยต่อหน้าที่

วาวทำงาน และวาวเอามาแก้

ในระยะเวลาอันเพียงแค่นี้ วาวทำดีที่สุดแล้ว

โทรไปคุยกับแม่

แม่บอกให้ดูแลสุขภาพบ้าง แค่ไหนแค่นั้น ไม่ต้องฝืน

ร่างกายเราเหมือนแบตก้อนเล็กๆ ไม่เหมือนคนอื่นที่ร่างกายใหญ่โตนะ

เล่าเรื่องนี้ให้พี่อีก 2-3 คนฟัง

ทุกคนให้คำแนะนำที่ดีมาก และวาวรู้เลยว่า 

พวกเค้ารักวาว และเป็นห่วงวาวจริงๆ

เวลาเจอเหตุการณ์เลวร้าย

พอมานั่งมองดูดีๆ ก็มีเรื่องดีๆ ซ่อนอยู่เหมือนกันนะ

อย่างน้อยๆ ก็ได้รู้ว่า

"ยังมีคนเคียงข้างเราอยู่เสมอนะ"

ขอบคุณนะคะ :)

23 : First Time

บล็อคนี้ แอบอู้ทำ Conference มาเขียนโดยเฉพาะ

(ดูภูมิใจ 555)

เรื่องของเรื่องคือ เพื่อนสนิทมากๆ สมัยมัธยมรับปริญญา

ซึ่งตอนวาวรับปริญญา เพื่อนก็นั่งรถมาหลายร้อยกิโลเพื่อมางานวาว

ถึงคราวที่เราต้องไปงานรับปริญญาเธอบ้าง

โทรขออนุญาติพ่อกับแม่ จะเดินทางไป กทม. ในช่วง 8-10 พ.ย.

ซึ่งได้รับอนุญาติให้ไปได้ 

โดยเหตุผลส่วนนึงคือ พ่อแม่เราเองก็สนิทกัน

ก่อนจะเล่าถึงการเดินทาง

วาวต้องขอเวร เพื่อลาไปงานรับปริญญา

แน่นอนว่า อายุงานไม่ถึง ไม่สามารถขอวันเว (วันหยุดพักร้อน) ได้

จึงต้องขอเลื่อนวันออฟ ให้ติดๆ กัน

วาววางแผนขอวันออฟล่วงหน้ากับพี่หัวหน้าพยาบาลถึง 2 เดือน

โดยที่ไม่รู้ว่า มีสมุดขอเวร อยู่ที่ต้องเขียนขอเวรล่วงหน้าได้

เป็นความเข้าใจผิดว่า ทุกๆเดือน หัวหน้าเป็นคนจัดเวร

เลยกลายเป็นว่า หัวหน้ามาแก้เวรให้วาว ตอนเวรเดือน พ.ย. ออกแล้ว

กลายเป็นว่า เวรพี่ๆ ค่อนข้างจะไม่สวยงามเท่าไร

(ต้องต่อเวรกัน)

ขอโทษพี่ๆด้วยนะคะ คราวหน้าวาวจะเขียนขอเวรลงสมุดนะ :(

การเดินทางไปงานรับปริญญาครั้งนี้

เรียกได้ว่า เป็นการเดินทาง "ครั้งแรก" ในหลายๆ เรื่องเลย

ตื่นเต้นมาก

ครั้งแรกของการขึ้นเครื่องบิน

วาวจองตั๋วของสายการบิน Thai Lion Air ไปกลับ

โดยมีพี่คนนึงไปรับและส่ง พร้อมทั้งอธิบายวิธีการขึ้นเครื่องอย่างคร่าวๆ

ตอนที่พี่เค้าส่งวาวเข้าเกจไป ใจแอบหวิวๆ เหมือนกันนะว่าจะทำได้ไหม

เอาเข้าจริงๆ ก็ไม่มีอะไรแฮะ

เรื่องการกลัวความสูงนี่ ไม่เป็นผลเท่าไร เพราะนั่งริมทางเดิน

เรื่องหูอื้อ

คือก่อนมาเดินทางวาวต่อเวรเช้า ดึก แล้วนั่งเครื่องตอนบ่ายเลย

สรุปคือ ได้นอนน้อยมากๆ ราวๆ 2-3 ชม. เอง

พอเครื่องขึ้นปุ้บหลับสนิท ขนิดตื่นขึ้นมาคอเคล็ด แบบไม่รู้ตัว

หลับสนิท ไม่ได้ยินเสียงเครื่องเพราะหูอื้อตลอดการเดินทาง

ตื่นขึ้นมาหาวปุ้บ ดูแตกดังโป๊ะ เสียงเครื่องบินเข้าหูดังมากค่ะ 555

ลงจากเครื่องที่สนามบินดอนเมือง เดินไกลมากกกกกก

มาถึงตรงสานพานที่โหลดกระเป๋า ก็หาไม่เจออีก

ยืนก่งก๊งอยู่นาน ถึงรู้ว่า ทางสายการบินเค้าเก็บไว้ให้ค่ะ 

เจอเพื่อนก็พาไปนั่งแท็กซี่ เอาของไปเก็บที่โรงแรม

ไปถึงโรงแรมก็อึ้งๆ นะ คือ จะหรูหราไปไหนวะเนี่ย

คือค่าโรงแรม 2800/2 คืนอ่ะ คือแบบ 555

เก๋อ่ะ นอนหลับสบายมาก

จากนั้นก็ไปเที่ยวค่ะ

ที่เที่ยวก็มีแต่เรื่องของกินนะ

เริ่มตั้งแต่ ส้มตำ แซ่บวัน รัชดา

ฮันนี่โทส After you เซ็นทรัลลาดพร้าว

ไปกินเมนูของหวานที่ร้านมูนเน่ ที่สยาม

จบด้วยผัดไท ประตูผี

กลับถึงโรงแรมตีหนึ่ง เดินทางกลับด้วยรถไฟฟ้าเที่ยวสุดท้าย

ของกินที่กล่าวมาข้างต้น เป็นครั้งแรกทั้งหมด

รวมทั้งการนั่งรถไฟฟ้า BTS MRT ด้วย

(บ้านนอกจริงๆ)

เช้าวันที่สอง ไปงานรับปริญญาแต่เช้า

กลับมาสลบตอนเที่ยง ถึงบ่ายสาม

นัดพี่คนนึงในเกม Ingress แลกคีย์ภารกิจไว้

คือคุยกันมาเกือบสิบปีแล้ว กับพี่คนนี้

ตอนนนั้นวาวอยู่ ม.สอง พี่เค้าเรียนปีหนึ่งฮะ

ตอนเจอกัน พี่เค้ายิ้มๆ แล้วบอกว่า

"โตขึ้นเยอะเลยนี่"

ตายละ พี่ วาวก็ต้องโตเป็นผู้ใหญ่ดิ จะให้เด็กตลอดได้ไง 555

Agent : Riryokyu Saynet

พี่เค้าพาไปกิน MK เซ็นลาด แล้วตีเสาตามทางนิดหน่อย

กลับมาโรงแรม กลิ้งๆ แปบนึง

ก็ไปกินของแถวๆ เกษตร (จำไม่ได้ว่าที่ไหน 555)

อร่อยดี

ขอบคุณพี่ไอติมและครอบครัวนะคะ

ครอบครัวพี่อบอุ่นมาก

ครอบครัวพี่ ทำให้วาวรู้สึก Home Sick ขึ้นมาเฉยๆ

อาจจะเป็นเพราะเจ้า "สดใส" แมวที่บ้านพี่ก็ได้

เช้าวันที่สาม เดินทางกลับ

วาวหาคริสปี้ครีมที่สนามบินไม่เจออ่ะ

เสียใจ

สรุปการเดินทางครั้งนี้สนุก

รู้สึกเป็นอิสระจากพ่อแม่ ญาติพี่น้อง 555

จะไปไหน จะทำอะไรก็ได้ มีความสุข

ว่าแล้วก็อยากเที่ยวอีกนะ

ปีหน้าไปไหนดี?

22 : เวรยุ่งๆ

ชีวิตช่วงนี้เริ่มเข้าสู่สภาวะขาลงที่ stable มาก

อยู่ในช่วงที่แย่ แต่ก็ไม่ได้รู็สึกแย่มากแบบเมื่อก่อน

อาจจะเริ่มทำใจได้แล้วนิดนึง

ช่วงนี้ถูก Assign ให้อยู่ฝั่งทีม 1 

เช้าวันจันทร์วันหนึ่ง มาราวน์ Order แทบเป็นลม

จำได้ว่า คนไข้ที่ต้องดูแล 6 ห้องนั้นไม่ธรรมดา

ห้อง 2,8 -- เด็กแฝด preterm suction + feed นม q 3 hr.

ห้อง 3 AGE ส่ง D/C วันนี้

ห้อง 4 pre op ไป OR เพื่อทำ cardiac cath 

ห้อง 5 ซีด --> G/M เตรียมให้ LDPRC, ส่งไปทำ CT Chest, เตรียมย้ายลงเด็ก 2

ห้อง 7 หมอศัลย์จะมาทำแผล เตรียม fentanyl รอ

เริ่มงานด้วยการวางแผนกับ team member ว่า
เดี๋ยววาวทำนี้ ป้าทำนั้นนะ แบ่งๆ กันไป

สรุปว่า ผ่านมาได้ด้วยดี ไม่มีปัญหา

:)

ดึกวันจันทร์วันหนึ่ง

อยู่ทีม 1 อีกนั้นแหล่ะ

ซึ่งเป็นทีมที่มีเด็กตัวเล็กๆ feed นม 4 เตียง

ได้อยู่กับพี่ Orderly 

วาวเริ่มงานตั้งแต่ตีสอง จับเด็กมา suction feed นม

เพื่อให้นมตอนตีสาม

คือคืนนั้นแทบไม่ได้นอน เพราะกว่าจะเสร็จก็ตีสี่กว่า 

เกือบตีห้า นี่เอาละ เจาะ Lab ส่งต่อ

ไหนจะต้องชั่งน้ำหนัก วัดหัว ความยาวไรอีก

จะบอกว่า ขึ้นเวรดึก และเช้า วันจันทร์เป็นอะไรที่ยุ่งมาก

เดือนนี้มี 5 จันทร์ วาวอยู่เวรดึกวันจันทร์ซะ 4 อีกวันนึงเวรเช้า

ยุ่งมากข่าาาาาา

แต่ก็สนุกดี ได้ประสบการณ์นะ

:)

พอทำงานขึ้นเวรยาวๆ เริ่มเครียด กินไม่ค่อยได้อีก

มีแต่คนทักว่าผอมมาก 

เออ นี่ก็อยากอ้วนนะ ให้ทำยังไงฟะ -*-

ผล side effect จากสภาวะเครียด กับ เวรยาวๆ

ไม่ดีเลย

แต่จะได้หยุด 3 วัน พ่อแม่จะมาหา 

นี่วางแผนว่า จะพาไปกินข้าวอร่อยๆ ทุกมื้อเลย

:D

21 : ชีวิตแย่

ช่วงนี้ทำงานไม่มีความสุขเลย

ทำงานพลาดตลอด พลาดได้ทุกวัน แม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆ

ดีอย่างเดียวคือ "ยังไม่ได้พลาดซ้ำ"

ความผิดพลาดเริ่มแรกคือ

การ Try wean off O2 ที่ไม่ถูกหลักวิชาการ

ปรับลดมากเกินไป จนเกือบเป็นอันตรายต่อคนไข้

case preterm twin A try wean off O2

O2 canular 100% 1 LPM

วาวเริ่ม try wean 0.5 LPM > 0.25 LPM

ความผิดคือ try เยอะเกินไป ควรจะเริ่มจาก

1 > 0.75 > 0.5 > 0.25 > 0

โชคดีที่ O2 Sat คนไข้ดีมาตลอด คือวาวสามารถปรับลดภายในเวร

ได้ถึง 0.25 LPM = ="

ดีที่คนไข้ ไม่เป็นไร

พลาดที่สอง

IV load จากการปรับ rate manual

โดยใช้ Set Macro และ IV ขวด 1000

ผิด สาม ประเด็น

ประเด็นแรก การปรับ rate manual ควรใช้ Set micro ควบคุมหยดเล็กๆ

อีกประเด็นคือ การใช้ IV Fluid ขวด 1000 ml ซึ่งไม่ควร

เพราะถ้าหาก rate เร็วเกินไป จะ load ไปเยอะมาก

อีกประเด็นก็ไม่ได้เดินตามราวน์คนไข้ทุกชั่วโมง

โชคดีที่คนไข้ไม่ได้มีปัญหาเรื่อง Heart, Lung 

และโชคดีที่พี่พยาบาลมาราวน์เจอเลยสามารถแก้ไขสถานการณ์ได้ทันท่วงที

พลาดที่สาม

โดยย้ายทีม มาเจอคนไข้ใหม่

เคสนี้ให้นมแบบ

นมแม่ 54 ml + นม P เข้มข้น 6 ml + SoyaOil 1ml/oz try ดูดเอง ที่เหลือ GF

พ่อชงนม พยาบาล Suction + Test สาย OG ก่อน feed

มื้อแรกที่ GF เป็นไปด้วยดีไม่มีปัญหา

เป็นคนจัดการเองหมด

มื้อเที่ยง วาวรอเฝ้าคนไข้ให้นม พี่ผู้พยาบาลบอกว่า

"ทำไมไม่ไปพัก"

วาวบอก "รอให้นมห้อง 12 ค่ะ"

พ "ไปพักเถอะ ห้องนั้นเค้าเอานมออกเองได้"

วาวเลยเดินเข้าไปดู พบว่า ญาติคนไข้เอานมออกแล้วจริง

เลยไปพักทานข้าว

มื้อบ่ายสาม มา GF ต่อ พบขวดนมวางตั้งไว้ เลยถามญาติว่า

"ไม่ทราบว่า นี่นมมื้อไหนคะ?"

ญาติว่า "มื้อเที่ยงครับ เหลือในขวดที่พยาบาลใส่ไว้"

วาวรู้สึกผิดมากเลย ที่ไม่ได้เดินเข้าไปดู

คือ... Syringe 50 ml ใส่นม 60 ml มันก็เกือบๆ ล้น แถมแขวนไว้อีก

วาวเลยใส่แค่ 50 ml แล้วกะจะเข้ามาใส่เพิ่ม และได้เฝ้านมด้วย 

(เข้าใจว่าต้องไปจัดการเองหมด)

แต่พลาดไปตรงที่ไม่ได้บอกญาติว่า เนี่ย ยังใส่ไม่หมด

ปรากฎว่า ญาติเอานมออก คนไข้ขาดนมไป 10 ml

ถามว่า เด็กไม่ได้นม 10 ml นี่เยอะมั้ย?

บอกเลยว่าเยอะ... คือยังเป็นเด็กอายุเดือนอยู่เลย 

รู้สึกผิด... ผิดมากที่ไม่ละเอียด

แม้ว่า ญาติคนไข้จะบอกว่า ไม่เป็นไรหรอก

ลูกได้นมจากที่ดูดเต้าแล้ว แต่คือ.. ที่ GF มันควรได้ตาม order ไง

รอดูพรุ่งนี้ว่า น้ำหนักจะลงมั้ย...

ลงเวรมาสารภาพบาปที่ทำลงไปทุกวันเลย

:'(

วาวขอโทษคนไข้เด็กตัวน้อยทุกๆคน ที่ทำให้เกือบเป็นอันตราย

ขอโทษคุณพ่อคุณแม่ ที่วาวไม่ละเอียด ดูแลไม่ดีเท่าที่ควร

ขอโทษพี่พยาบาลซีเนียร์ วาวทำเรื่องให้พี่ต้องปวดหัว ทำให้เวรยุ่ง

วาวรู้สึกได้ว่า พี่รำคาญวาวเลย

ทุกคนเหนื่อยที่ต้องอยู่เวรด้วยกัน ทั้งพี่ Incharge และพี่ member

T T

ล้มแล้วก็อยากจะลุกให้ไว แต่ดูเหมือนครั้งนี้จะล้มบ่อยไป

จนเดินแทบไม่ไหว 

กำลังใจมันหายไปไหนหมดไม่รู้

ไม่อยากเดินต่อแล้ว 

วาวเหนื่อย

20 : ก้าวแรกของการรับจ๊อบพิเศษ

ข้ามบล็อค "ขอบคุณของขวัญวันรับปริญญา" ไปเลยแฮะ

ว่าจะเขียนขอบคุณทุกคนที่มางาน และของขวัญทุกชิ้น

เอาไว้ว่างก่อนล่ะกัน แฮ่

วันนี้ค่ะ วาวไปรับจ๊อบฉีดวัคซีนไข้หวัดใหญ่ ที่บริษัทแห่งหนึ่ง

อยากบอกว่า ตอนเช้าตื่นเต้นมากกกกกกกกกก

พี่พยาบาลมารับตอน 7.30 น. เดินทางไปถึงบริษัท

ก็มีพนักงานมากหน้าหลายตา มายืนต่อคิวฉีดวัคซีน

แรกๆ วาวเกร็ง มือสั่นๆ จนพี่ พนง. แซวว่า

"ผมจะไม่ฉีดกับคนนี้ครับ มือสั่นด้วย กลัวเจ็บ"

TOT

แต่พอผ่านหน่วยกล้าตาย เข้ามาลองกับวาวหลายคน

เริ่มชินมือ

หลายๆ คนก็แปลกใจ 

"มือเบามากครับ ไม่เจ็บเลย ไม่รู้สึกเลยว่าฉีดแล้ว"

รู้สึกดีนะคะ ขอบคุณมากเลย

มีกำลังใจ 

คนที่บริษัทนี้ เฮฮา ปาร์ตี้ น่ารักมาก

มีแซวกันขำๆ ตลก

พยาบาลอย่างเราๆ ทำงานก็เลยไม่ค่อยเครียด

มีผู้ชายคนนึง ขณะเข้าแถวก็หน้าซีด ปากซีด

พอถึงคิวกำลังจะฉีดก็เล่นตลกโดยการถกชายเสื้อขึ้นแล้วติดกล้าม

เลยบอกว่า กล้ามเยอะไปหน่อย ต้องถอดกระดุมและชายเสื้อออกด้านนึง

เพื่อนๆ เค้าก็ขำกันใหญ่

พอกำลังจะฉีด เอาแอลกอฮอล์ทา

นี่เลยบอก พี่หน้าซีดจังค่ะ จะเป็นลมมั้ย

พี่เค้ายืนกรานว่า ไม่เป็นไร ผมแค่กลัวเข็ม

พอฉีดเสร็จถึงกับเดินเซ

สิ่งที่ได้เรียนรู้ในวันนี้

ต่อให้เป็นชายฉะกรรจ์ ร่างบึกบึน หุ่นกล้ามโตแค่ไหน

ก็กลัวเข็มจนเดินเซได้เหมือนกัน

555

ทำงานพิเศษวันนี้สนุกดี ไม่เครียด 

ทำแปบเดียว ก็ได้เงินดีเลย เริ่มสนใจอีก 555

ขอบคุณพี่เนตร พี่พยาบาลซีเนียร์ที่ไปเป็นเพื่อนและเตรียมอุปกรณ์ไป

ขอบคุณพี่หัวหน้าวอร์ด ที่ให้โอกาสได้ทำงานนะคะ

ขอบคุณทางบริษัทที่เปิดโอกาสให้มีประสบการณ์

:D

19 : รับปริญญา

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอเจ้าฟ้าจุฬาภรณวลัยลักษณ์ อัครราชกุมารี เสด็จแทนพระองค์ไปพระราชทานปริญญาบัตร แก่ผู้สำเร็จการศึกษาของมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ปีการศึกษา 2556 ในวันอังคารที่ 2 วันพุธที่ 3 และ วันพฤหัสบดีที่ 4 กันยายน 2557 เวลา 14.00 น. ณ ศูนย์ประชุมนานาชาติฉลองสิริราชสมบัติ ครบ ๖๐ ปี มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่ โดยมีบัณฑิตที่สำเร็จการศึกษา และมีสิทธิ์เข้ารับพระราชทานปริญญาบัตร ในปีนี้จำนวน 8,100 คน

 คณะพยาบาลศาสตร์ รับปริญญาบัตร 

วันที่ 3 กันยายน 2557 

มีญาติพี่น้อง เพื่อนๆ รุ่นน้อง รุ่นพี่ มาร่วมแสดงความยินดีมากมาย

ตอนเช้าตื่นมาแต่งหน้าตีสี่ 555

ขอบคุณน้องเกมส์ ช่างแต่งหน้าจากคณะทรัพย์นะคะ

เติมพลังก่อน

พี่ชายถ่ายหน้าวอกมากอ่ะ

บ่นไปหลายที จนพี่บอก ถ่ายเองเลยไป 

ว่าแล้วก็เตะตูดไปที

เจ๊ปัน ผู้อยู่เบื้องหลังในการเลือกสีเมคอัพ

แต่งตัว ถ่ายรูป ถือของ 

ป้าเยาว์ ที่รักและเคารพที่สุด

สูงเกินไปมั้ย พี่ชายคนนี้ 555

นี่ย่อตัวแล้ว 555

พี่เตย วาว ป้าเยาว์

จบเพื่อป๊าม๊า

 

ถ่ายกับพี่พยาบาลบนวอร์ด

จบปีนี้แต่งปีหน้า

:D

ถ่ายกะบอส อิอิ

ขอบคุณคุณพ่อ คุณแม่ ที่เลี้ยงวาวมา อบรมสั่งสอน ส่งวาวเรียนจนจบ

ขอบคุณพี่ชายทั้งสองคน ที่มาถ่ายรูปให้

ขอบคุณญาติพี่น้องฝ่ายแม่ ที่มากันเกือบทุกคนเลย มารถตู้กัน

ขอบคุณตะขิ่ว ที่จองโรงแรมให้

ขอบคุณเจ๊เจี๊ยบที่จัดการเรื่องอาหารเลี้ยงฉลองได้ถูกใจทุกคน

ขอบคุณป้าเยาว์และพี่เตย ตัวแทนญาติฝ่ายพ่อ

ขอบคุณทุกคนมากๆ นะคะ ดีใจมากที่สุดเลย

รูปเยอะมากค่ะ ลงไม่หมด

อีกบล๊อคนึงจะลงรีวิวของขวัญนะคะ

เตรียมตัวนอน ขึ้นเวรดึกก่อน

สวัสดีค่ะ

18 : Thrombophlebitis

เป็นที่เคร่งครัดกันอยู่ตลอดในเรื่อง

"Thrombophlebitis" หรือ "หลอดเลือดดำอักเสบ"

ในเคสที่จะเล่าต่อไปนี้ 

เกิดจากความไม่รู้จักสังเกตของวาวเอง

พี่พยาบาลซีเนียร์มักจะสอนอยู่เสมอว่า

"เวลาจะไปให้ยาทางหลอดเลือดดำ

 ให้ Test เส้นด้วยการ flush NSS ก่อน"

พร้อมสังเกตการ

"ปวด" 

(เด็กบางคนบอกปวดได้ หรือจะร้องไห้)

"บวม" 

(ฉีดไปแล้ว ปลายเข็มบวมปูดชัดเจน รวมถึงหนังตึงด้วย)

"แดง"

(ผิวจะแดงขึ้น เมื่อฉีด NSS)

เรื่องของเรื่องคือ วาวรับเวรจากพี่หัวหน้าวอร์ด

ซึ่งพี่ส่งเวรมาว่า ในเวรพี่ HL มันดูตึงๆ นะ แต่ให้ยาหมดไปแล้ว

ฝากน้อง Obs. ต่อ

เคสเป็นเด็กอายุประมาณเดือนนึง

วาวเข้าไปจะให้ยา เด็กงอแงหิวพอดี แม่เลยเอาเข้าเต้าดูดนม

ระหว่างนั้นวาวก็ Test เส้น ลื่นดี ไม่ร้อง ไม่บวม 

โอเค ให้ยาจนหมด

เวรดึกแทงเส้นใหม่

เวรเช้า หมอมาราวน์ Dx : Thrombophlebitis 

เวรบ่าย วาวมารับเวร ตกใจมาก

รู้สึกผิด Fail มาก แย่ที่สุด

คือมันเป็นสิ่งที่เกิดจากวาวรู้เท่าไม่ถึงการณ์

ปล่อยให้ยาคนไข้มาได้ยังไง แย่จริงๆ

คนไข้มีแผลรอยจุดแดงๆ ตรงที Off HL 

จับไม่ปวด (ไม่ร้อง) แดง ไม่บวม

วาวบอกคุณแม่ให้ประคบร้อน 

ปลายเวรแม่บอกว่า แผลดูดีขึ้น

พอจะให้ยาคนไข้อีก

Test เส้นไปแล้วร้อง ฉีดลื่นดี

แต่วาวเปิดดูเลยค่ะ เอาให้เห็นจะจะเลย ว่ามันบวมหรืออะไร

เพราะเด็กบางคน แค่รู้สึกว่ามีอะไรเข้าเส้นก็ร้องแล้ว

บางทีมันก็ต้องแยกว่าร้องจากอะไร 

แต่เพื่อความชัวร์ เอาแบบนี้แหล่ะ

ปรากฎว่า บวมแดง ค่ะ Off HL แทงใหม่ 

ทีนี้พอจะส่งเวรต่อให้พี่เวรดึก ซึ่งแทงเส้นไปใหม่

วาวบอกขอโทษพี่ก่อนเลย สารภาพผิด

โดนพี่สอนมาเยอะ แต่ไม่เคยเจอจริง

รู้เลยว่า ที่พี่พร่ำสอนมาเนี่ย เพราะเพื่อตัวเราเองทั้งนั้นเลยนะ

แต่ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริงๆ

ส่งเวรไป ร้องไห้ไป

ไม่ใช่ร้องเพราะพี่ว่า แต่ร้องเพราะโกรธตัวเอง

ที่ไม่รู้อะไร ไม่ไว

ต่อไปจะระวังให้มากขึ้น...

:)

ช่วงนี้ที่หอผู้ป่วยมีเด็ก preterm มาเลี้ยงโตบ่อย

ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

:D

RSV positive เต็มเบย >.,<

ใกล้รับปริญญาแล้ว ตื่นเต้น 

XD

17 : ขึ้นเวรเยิน

ไม่ได้มาเขียนบล็อคนานมาก

เพราะขึ้นเวรตลอดเลย เยินมาก

วันนี้เลยได้โอกาสมีเวลามาเขียนเก็บไว้เป็นความทรงจำหน่อย :)

เมื่อต้นเดือนสิงหา พี่ผู้ช่วยพยาบาลเรียนจบสองคน

Congratulation new PN 

และพี่ผู้ช่วยพยาบาลก็แต่งงานอีกหนึ่งคน

ช่วงนั้นมีพี่พยาบาลป่วยเป็นตาแดง หยุดยาว 5 วัน

พี่หัวหน้าวอร์ดโทรมาถามว่า วาวต่อเวรไหวมั้ย

คือถ้าวาวว่าง ไม่มีธุระอะไร วาวก็ขึ้นให้

เลยตอบไปว่า ได้ค่ะพี่

วาวเลยขึ้นให้พี่ด้วยการต่อเวร

แต่ลืมดูไปว่า วาวเองก็มีเวรจัดที่ต่อเวรอยู่ด้วย

สรุปคือ เยินยิ่งกว่าเยิน

ดึก ต่อ บ่าย

บ่าย ต่อ เช้า

ไม่เคยขึ้นเวรขนาดนี้มาก่อนเลย

เหนื่อยมาก

แต่

มีเวลาไปเที่ยว ดูหนัง เข้าผับ 

กร้ากกกก

เล่าหน่อยนะ

ลงเวรเช้า ไปกินสเต็กตอนเย็น

สิ่งที่ประทับทุกครั้งเวลาออกไปกินข้าวด้วยกันคือ

"กินเกลี้ยง"

วาวเป็นคนกินไม่เยอะ บางทีก็เหลือเศษๆ ผักบ้างไรบ้าง

พี่เค้าก็ตักเอาไปกินจนหมด คือ หมดจริงๆนะ ให้ตายเถอะ

เป็นคนที่กินอะไรก็ดูอร่อยไปหมด เจริญอาหารอ่ะ

จากนั้นก็นั่งคุยกันว่าจะทำอะไรกันต่อ

ลงเอยด้วยการไปดูหนัง ก็นั่งดูรอบหนังในมือถือ 

พี่เค้าก็ตัดสินใจซื้อไปบอกว่า เอารอบนี้ล่ะกัน สองทุุ่มสิบนาที

วาวรับตั๋วหนังมาดูราคา ถึงกับตกใจ

"พี่ ทำไมแพงจังอ่ะ ซื้อผิดเปล่า 550 บาท"

พว: ไม่ผิดหรอก นี่มันโรง Ultra Screen น่ะ"

เข้าโรงไปมีที่นั่งเป็นคู่ๆ ค่ะ

วาวตื่นเต้นมาก ไม่เคยมาโรงหนังไฮโซแบบนี้มาก่อนเลย

วาวได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง

ที่นั่งปรับเบาะได้ ทางขวามือ (ปรับเล่นตลอด)

มีผ้าห่มนวมนุ่มๆ มีหมอนเล็กๆด้วย

กริ้ดกร้าดมาก

ออกจากโรงหนังมีพี่ในทีมชวนไปดริ้ง

พี่เค้าก็ถามว่า "แวะไปสักแปบมั้ย"

เลยเป็นครั้งแรกที่ได้เข้าผับค่ะ

ตื่นเต้นอีก

วาวคิดว่า ผับ นี่ต้องเหมือนในหนังแน่เลย

ที่ดนตรีดังๆ คนเมาๆ ดิ้นๆ กันที่ฟลอ ไรงี้

แต่เปล่า มันไม่ใช่อย่างที่คิด

ในร้านดูดีเหมือนร้านอาหารทั่วไป

มีดนตรีสด มีสาวเชียร์เบียร์ 

มีหนุ่มๆ แต่งตัวดี สาวสวย หนุ่มหล่อ

ตามโต๊ะก็มีคนนั่งดริ้ง กินกับแกล้ม

เหล้า เบียร์ คอกเทล เครื่องดื่มแอลกอฮอล์

แต่ไม่มีใครเมาปลิ้น ทะเลาะวิวาทอะไร

กลิ่นบุหรี่ก็ไม่มี ทุกคนออกไปสูบด้านนอก

โดยรวมประทับใจ 

อ๋อ นี่หรอ ผับ 

ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิดนี่หว่า..

พี่ในทีมถาม "น้องวาวเคยกินเบียร์มั้ย"

ว: เคยค่ะ แต่วาวกินแก้วเดียวก็เมาแล้ว

พค: ถ้าบอกว่าเมา แสดงว่า ยังไม่เมานะ คนเมาจริงไม่ยอมรับหรอกว่าเมา

ว: พี่อย่า วาวไม่หลงพี่หรอก

พก: น้องวาวเอาน้ำอะไรครับ

กำลังจะสั่ง ก็มีคนพูดขึ้นว่า

พว: น้ำเปล่าครับ

สรุป กินน้ำเปล่าในผับ 

5555

เข้าเรื่องเดิม

ขึ้นเวรทุกวัน ได้แทงเส้นหลายครั้ง

เริ่มมีความมั่นใจขึ้นนิดนึงแล้ว

ในเวรมีเจาะเลือดส่วนใหญ่ก็แทงได้

นอกจากว่า เด็กคนนั้นโดนแทงมาเยอะ หาไม่ได้แล้วจริงๆ

หรือเป็นเด็กหาเส้นยากๆ อยู่แล้ว

วาวจะลองแทงก่อน สองครั้ง

ถ้าไม่ได้คือตามพี่พยาบาลช่วย

:)

Preterm 31 wks น่าร๊ากก

16 : การกลับมา

หากยังจำบล็อคก่อนได้

คนไข้อายุ 1 ปี ใส่ ETT ในเวรวาว แล้วย้ายลง PICU

วันนี้วาวรับย้ายคนไข้คนเดิม จาก PICU ขึ้นมาพิเศษเด็ก

รู้สึกดีใจที่คนไข้กลับมาดีขึ้น

คุณแม่เป็นพี่พยาบาลเด็ก 2 น่ารักมาก

T___T

โดนย้ายทีมมาทีมสอง (ห่างหายไปหลายวันมาก)

เจอคนไข้ Pneumothorax ต่อ ICD อยู่ 1 ขวดตอนนั้น

ว: "ทัน เป็นยังไงบ้าง อ้าว มีสองขวดแล้ว (หมายถึง ICD)"

ว่าแล้วก็เดินไปตรวจดู ICD ว่า ยัง Work ดี มั้ย

คนไข้ยิ้มๆ ตอบว่า "คราวหน้าถ้าเจอพี่อีก จะมีสามขวดครับ"

เดี๋ยวนะ 55555555

กำลังจะลงเวร โดนพี่หัวหน้าวอร์ดเรียกไปคุย

เกี่ยวกับคนไข้ใส่ Tube คุยกันอยู่นาน

ก็โดนว่า โดนตักเตือนอะไรหลายอย่าง

วาวเข้าใจเลยนะว่า พี่หัวหน้าวอร์ดเป็นห่วงเด็กใหม่อย่างเรามาก

เพราะหากไม่รักกันจริง คงไม่เรียกไปคุยขนาดนี้

โดนว่าในเรื่องการส่งเวร เพราะวาวส่งช้า

คือวาวไปเกริ่นเอาตั้งแต่คนไข้ admit เล่าประวัติยาว

ซึ่งพี่หัวหน้าวอร์ดเห็นว่า ไม่ต้องส่งละเอียดขนาดนั้น

เพราะในประวัติในคอมฯ มีอยู่แล้ว ไปอ่านเอาได้ เล่าคร่าวๆมาก็พอ

ประมาณว่า

คนไข้เตียง... ชื่อ... HN... น้ำหนัก... Dx.......

ในเวรก่อนหน้านั้นเป็นยังไงบ้าง หายใจเหนื่อยมั้ย ให้ออกซิเจนเท่าไร

O2 sat เท่าไร treat อะไรอยู่บ้าง

มาในเวรเป็นยังไง หายใจ force แค่ไหน notify แพทย์เมื่อไร

treat อะไรต่อบ้าง บลาๆ

สิ่งที่วาวต้องปรับปรุงคือ วาวไม่ไว ชะล่าใจ

detect คนไข้ช้า ไม่ละเอียด

จะต้องพัฒนาขึ้นในทุกๆวันนะ 

:)

15 : ใส่ ETT ครั้งแรก

เมื่อคืนวันที่ 14 ก.ค. อยู่เวรดึก

มีอยู่เตียงหนึ่ง เป็นลูกพี่พยาบาล มาด้วยเหนื่อยมากขึ้น

เวรบ่ายดูเหนื่อยมาก พ่นยาอยู่ทุกหนึ่งชั่วโมงก็ยังเหนื่อยอยู่

รายงานแพทย์ไปแล้ว มาดูเรื่อยๆ

หลังจากส่งเวร

มาในเวร วาวกำลังจะไปพ่นยามื้อตีหนึ่ง

แพทย์เข้าไปดูแล้วบอกว่า ท่าทางพ่นยาไม่อยู่

สั่ง Drip Terbutaline ละกัน

วาวโอเค รับทราบเข้าใจ

รอสั่งยาขึ้นมาเพื่อให้คนไข้

ระหว่างนั้นก็มีอีกเตียงนึง admit มาด้วยเหนื่อยเหมือนกัน

สั่งพ่นยาอีก ทุกหนึ่งชั่วโมง

บอกเลยว่า เยินมาก

หลังจากนั้นราวสิบห้านาที แพทย์ไปประเมินอาการ

หมอว่าไม่ไหว ใส่ Tube ค่ะ

บอกเลยว่า ตอนนั้นหน้าคงเหวอมาก

โคตรอึ้งกิมกี่ ทำอะไรไม่ถูก

ช่วงใส่ Tube พี่พยาบาลซีเนียร์จัดอุปกรณ์ใส่ Tube

ส่วนวาววิ่งไปเตรียมยา Sedate แล้วกลับมา Suction

พอใส่ ETT เรียบร้อย พี่พยาบาลบอกว่า

เดี๋ยวพี่ Suction ต่อเอง วาวไปเตรียมส่งเวรให้ PICU

แล้วบอกให้พี่อีกคน ไปเรียกเปลลงไป ICU

เกิดมาเป็นตัวจริง วอร์ดสามัญธรรมดายังไม่เคยส่งเลย

นี่จะไปส่งให้ PICU งานตื่นเต้นก็เริ่มสิคะ

แรกรับโทรศัพท์

สวัสดีค่ะ จากพิเศษเด็กนะคะ จะโทรมาส่งเวร เด็กชาย... ค่ะ

ปลายสายบอกว่า "ค่ะ ส่งได้เลย"

นี่เลยบอกพี่ไปว่า 

"พี่คะ พอดีเป็นน้องใหม่ เพิ่งส่งเวรครั้งแรก แนะนำด้วยนะคะ"

เสียงสั่นมาก กริ้ดดดดดดดดดดด

ส่งเวรไป โดนว่าไปค่ะ

ตื่นเต้น ตกใจ มึนงง ทำอะไรไม่ถูก

และระหว่างที่กำลังส่งเวรอยู่นั้น 

คนไข้ก็ไปถึง PICU แล้ว!!

พี่พยาบาลปลายสายเลยบอกว่า 

"น้องคะ ส่งเวรยังไม่เสร็จเลย ทำไมคนไข้มาอีกแล้ว รีบเลยค่ะน้อง"

ส่งเวรเสร็จแล้วโล่งมาก

พี่พยาบาลหัวหน้าเวรบอกว่า 

ดีแล้วที่ย้ายตั้งแต่ต้นเวร ไม่งั้นก็เฝ้าตลอดนะ

นี่ถือว่า ผ่านความเยินมาได้แล้วนะ

ถึงแม้ว่า เตียงที่รับใหม่ จะพ่นยาทุกหนึ่งชั่วโมงก็ตาม

แต่พ่นแล้วดีขึ้น ถือว่าโอเคนะ

จากประสบการณ์ในวันนี้

พยาบาลควร detect คนไข้ให้เร็ว 

ตั้งแต่เริ่มเหนื่อย พ่นยาแล้วไม่ดีขึ้นให้ได้

notify หมอให้ทำอะไรสักอย่างก่อนจะแย่ถึงขนาดใส่ Tube

จะย้ายลงไปสามัญเพื่อดูแลอย่างใกล้ชิด หรือ ให้แผนการรักษาเพิ่มเติม

ตื่นเต้นดี

ขอบคุณพี่พยาบาลหัวหน้าเวร พี่ช่อ ที่คอยช่วยเหลือ ให้คำแนะนำวาวตลอด

ขอบคุณพี่ด๊ะ พี่กั้ง พี่เจี๊ยบมากๆ นะคะ

ถ้าไม่มีพี่ในวันนี้ วาวคงแย่ ขอบคุณมากๆนะ

^^

14 : ดูแลตัวเองกันเถอะ

เป็นเรื่องบังเอิญมากที่หลายครั้ง เมื่อมีคนถามวาวว่า

"พรุ่งนี้เวรอะไร"

วาวมักจะตอบว่า "พรุ่งนี้วาวออฟ"

"ออฟอีกแล้ว ทำไมแกออฟบ่อยจังวะ"

ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ทำไมชอบถามวันที่พรุ่งนี้วาวออฟทุกที

ช่วงนี้ที่หอผู้ป่วยมักมี Order ให้ผสม Dextrose อยู่บ่อยๆ

ล่าสุดให้ผสม 17.5% DN/2 นี่คิดนานมาก

เลยจะทำโน้ตไว้แล้ว

โดยปกติแล้วสารน้ำจะมี 5% Dextrose 

นั่นหมายความว่า ในสารน้ำ 100 cc มี Dextrose 5 g

ในขวด Glucose 

น้ำ 10 cc มี Dextrose 5 g

น้ำ 1 cc = 0.5 g

โอเค ทีนี้ถ้าจะผสม 17.5% 

คือต้องเพิ่มจากเดิมอีก 12.5% ใน 100 cc

ถ้าผสมในสารน้ำ 500 cc = 12.5 x 5 = 62.5 g

0.5 g = 1 cc

62.5 g = 125 cc

เฮ้

ต่อไปคงคิดได้เร็วขึ้นอ่ะนะ

นี่ยอมรับตรงๆ เลยว่าเป็นคนคิดเลขช้ามาก

สมองส่วนคำนวนเหมือนจะเสียไปละ 

บวกลบคูณหารเลขสามหลักในใจไม่ได้

- -"

หันมาดูแลตัวเองละ

ออกกำลังกาย กินอาหารเสริม

แต่ไม่รู้จะคุมตัวเองได้กี่วัน ลุ้นกัน

วันก่อนพารุ่นพี่คนนึงไปบริจาคเลือด 

แล้วก็เที่ยวด้วยกันนิดหน่อย

ถ่ายรูปบ้าง ไรบ้าง

กลับมาพบว่า 

รูปที่ถ่ายถูกอัพโหลดเก็บไว้ใน G+ 

(ซึ่งเป็นปกติอยู่ละ)

แต่ตอนนี้มันมีลูกเล่นแบบเอาภาพถ่ายในวันนั้น

มาเรียงตามลำดับเวลา พร้อม Location 

แล้ว tag คนในรูปได้ถูกต้องด้วย

เหมือนไดอารี่ท่องเที่ยวฉบับนึง

น่ารักทีเดียว

:)

สิ่งที่ได้เรียนรู้ในวันนี้

๑.ผู้ชายทุกคนทะลึ่ง แต่อยู่ที่เค้าจะแสดงให้เราเห็นมั้ย

๒. วาวเป็นคนติดกับอดีต ชอบพูดถึงอดีตเมื่อพบเจอเหตุการณ์

ที่คล้ายกับเรื่องราวในอดีตนั้นจะพรั่งพรูออกมาแล้วหายไป

๓. จะไปซื้อคอนเทคแล้ว วัดสายตาแล้วพบว่า ควรตัดแวนใหม่

หากวัดสายตาฟรีในห้าง ควรไปหลายๆร้าน แล้วจะพบว่า วัดไม่เท่ากันสักร้าน

๔. คนที่ทำงานบริการควรมีใจรักงานบริการจริงๆ เพราะลูกค้าสัมผัสได้

13 : ปลดพยาบาล

ที่หอผู้ป่วย มีจำนวนพยาบาลต่อเวรดังนี้

เวรเช้า พยบ. 3 คน (ยังไม่รวม Incharge 1 คน เป็นพี่หัวหน้าวอร์ด)

เวรบ่าย พยบ. 3 คน

เวรดึก พยบ. 2 คน

หอผู้ป่วยมีกฎว่า

ถ้าคนไข้ < 10 คน ให้ปลดพยาบาล 1 คน

เวรเช้า ไม่ปลด เนื่องจากไม่มีค่าเวร

เวรบ่าย สามารถปลดได้ 

เวรดึก มักจะไม่ปลด เนื่องจากมีพยาบาล 2 คน

เวลาวาวจะขึ้นเวร วาวจะเตรียมร่างกาย

โดยการนอนหลับก่อนขึ้นเวร 2-3 ชั่วโมง

ปิดเสียงโทรศัพท์ทุกอย่าง ตั้งเงียบไปเลย

วันนั้นวาวขึ้นเวรบ่าย

พี่พยาบาลโทรมาตั้งแต่บ่ายสอง วาวตื่นบ่ายสองครึ่ง

พี่หัวหน้าเวรเช้าจะโทรมาบอกว่า ปลดพยาบาลคนนึง

เนื่องจากยอดคนไข้ไม่ถึง

คือวาวโดนปลด วันนี้ไม่ต้องขึ้นเวรนะ

เป็นเสียงสวรรค์มากค่ะ 

ตื่นเต้นมาก นอนไม่หลับ โทรบอกพ่อ

555

แล้วก็ได้หยุดต่อยาวๆเลย

โอ๊ย ชิวมาก

แต่ออฟบ่อย ไม่ดีแฮะ

หยุดแล้วว่าง ว่างแล้วชอบเพ้อ เพ้อแล้วก็ชอป เที่ยว

เปลืองตังงงงงงงงง

ช่วงนี้กำลังมีความรักค่ะ 555 ใสๆ

มีคนเข้ามา แต่ยังไม่นับว่าแฟนหรืออะไร ก็เป็นเพื่อนกันไปก่อน

วาวไม่รีบ ไม่อยากคบๆ เลิกๆ บ่อย 

ถ้าใช่ ก็คบยาวๆ เลย

พอทำงานแล้วรู้สึกว่า ตัวเองโตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น คิดมากขึ้น

จะคบใครนี่มองแล้ว มองอีก 

สิ่งที่วาวมักจะสนใจคือ

รูปลักษณ์ภายนอกไม่ได้สำคัญเท่าทัศนคติ

ความชอบ ไลฟ์สไตล์ แนวคิด ความรู้ การงาน ครอบครัวทางบ้านเขา

ศึกษากันไปเรื่อยๆ เค้าคงจะศึกษาวาวเช่นกัน

ก็เรียนรู้กันไป

วันนี้ไปกินข้าวกัน ^^

ตอนเลือกเมนูก็แบบ

ว: ยำไข่แดงมั้ย

พว: ไม่เอาไข่แดง แครอลี่เยอะ แต่วาวอยากกินอ่ะ  เอาไปก็ได้

พี่ก็ชอบเหมือนกัน

จริงๆ กับข้าวเยอะกว่านี้ แต่แบบแต่ละคนหิวมาก 

กับข้าวลงปุ้บ ตักกินเลย 

ร้านข้าวต้มนายยาวค่ะ อร่อยมาก

กินเกลี้ยงเลย

จากนั้นก็

พว: ไปกินเค้กกันมั้ย

ว: ไหนบอกจะลดความอ้วนไง นี่ชวนกินของหวาน 555

พว: วาวอ่ะ กินเยอะๆ จะได้โตไวไว พี่ค่อยออกกำลังกาย เบิร์นเอา

เออดีแฮะ

ช็อกโกเลตลาวาาาา

ฟินเลอออออออออออออ

อีกคนก็หาอาหารเสริมมาให้

มีแต่คนเป็นห่วงสุขภาพวาวแฮะ เหมือนกำลังโดนขุนเลย

555

Photo by Someone

ยิ้ม ยิ้ม และ ยิ้ม ในทุกๆวัน แม้ว่าจะสุข หรือ เศร้านะ
จงยิ้ม ยิ้มเข้าไว้
:)

12 : ให้เลือดครั้งแรก

เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อเด็กใหม่สองคนมารับเวรทีมเดียวกัน

โดยมีพี่หัวหน้าวอร์ดมานั่งฟังรับเวรด้วย

เรื่องของเรื่องคือแพทย์สั่ง Order ให้

LDPRC 4U x 2 dose q 12 hr

LDPC 12U x 2 dose q 12 hr

แต่แพทย์กรุ้ป LDPRC ไปแค่ 2U 

เพื่อนเลยส่งเวรให้ถามแพทย์อีกทีวันนี้เวรเช้า

วาวรับทราบเข้าใจ

ตอนเช้าแพทย์มาราวน์ เลยถามว่า

หมอคะ หมอ เตียง... ชื่อ... ที่หมอสั่งเลือดไปเมื่อวานแค่ 2U นะคะ

เหลืออีก 2U คือหมอจะให้เพิ่มมั้ย

หมอโอเคที่ 2U 

วาวรับทราบ ไปบอกแม่คนไข้ว่า แค่นี้นะคะ

เรื่องดราม่ามันก่อบังเกิดเมื่อพี่หัวหน้าวอร์ดไปคุยกับแม่

เนื้อหาที่แม่คนไข้เล่าให้ฟังคือ เลือดหมด รพ. แล้ว เลยให้ไม่ครบ

เลือดที่ให้ไปเมื่อวานน่ะใกล้หมดอายุด้วย ถ้าลูกเป็นอะไรขึ้นมานี่ไม่มีเลือดให้นะ

เลือดที่เหลือเค้าจะสำรองให้คนไข้ที่หนักกว่า อุบัติเหตุอะไรทำนองนี้

แล้วมีญาติหรือเปล่า มาช่วยบริจาคเลือดสิ

นี่คือคำกล่าวที่แม่เล่าให้วาวฟัง

แม่น้ำตาเอ่อๆ

แม่ถามวาวว่า จะไปบริจาคเลือดได้ที่ไหน

แม่กรุ้ปบี ลูกกรุ้ปโอ จะบริจาคให้ลูก

วาวว่า แม่ไปบริจาคเลือดได้นะคะ แต่ไม่สามรถให้ลูกได้

เพราะคนละกรุ้ปกัน กรุ้ปโอ ต้องให้กับกรุ้ปโอเท่านั้นนะคะ

ว่าแล้วแม่ก็กดโทรศัพท์หาญาติพี่น้องที่อยู่ต่างจังหวัด

ระดมเพื่อนๆ พี่น้องมาบริจาคเลือด

วาวก็งงๆ คือหมอโอเคแค่นั้นแล้ว

เลยบอกแม่สักครู่นะคะ เดี๋ยวไปคุยกับหมอก่อน

สิ่งที่วาวต้องการคือ อยากให้หมอไปอธิบายแม่ว่า

ให้เลือดแค่นี้ก็พอแล้ว เดี๋ยวตามแลปอีกที อะไรก็ว่าไป

แต่หมอกลับตอบวาวมาว่า

"โอเคครับ เดี๋ยวสั่งเพิ่มให้อีก 2U"

แล้วพิมพ์ Order ด๊อกแด๊ก

วาวเลยกลับไปบอกแม่คนไข้ว่า

หมอโอเคจะให้เลือดเพิ่มที่เหลืออีก 2U นะคะ แม่สบายใจได้

แล้ววาวก็ G/M ไปเพิ่ม

ระหว่างที่ G/M ในห้องคนไข้

แม่กับลูก เค้าก็คุยโทรศัพท์ตามญาติๆ ต่างจังหวัดมาให้เลือด

น้ำเสียงซีเรียส ไม่อยากให้ลูกเป็นอันตราย

วาวออกมานอกห้องเพื่อส่ง G/M พร้อมเดินไปบอกหมอว่า

หมอเข้าไปอธิบายแม่หน่อยเถอะ ท่าทางเค้าซีเรียสมากเลย

หมอเดินเข้าไปแล้วเดินมาบอกวาวว่า

ใครไปพูดอะไรให้แม่เครียดเนี่ย น่าตีจริงๆ

หลังจากนั้นวาวก็มี Drip ยาในห้องนี้

เดินเข้าไปบอกแม่เรื่องเลือดโอเคแล้ว น่าจะได้ตอนเย็นนะคะ

แม่น้ำตาไหลพราก สะอื้นใหญ่เลย บอกว่า

ทำไมพี่หัวหน้าวอร์ดถึงพูดแบบนี้ แม่เครียดนะ

ญาติก็อยู่ห่างไกล พูดเหมือนน้องอิงจะไม่รอด

วาวเลยอธิบายให้แม่ฟังว่า

จริงๆ ประเด็นของพี่หัวหน้าวอร์ดคือ 

อยากให้คุณแม่ไปบริจาคเลือดนั้นแหล่ะ

เพราะเลือดมันก็มีอายุของมัน ไม่ได้เก็บไว้นานเป็นปีๆ

ถึงแม่จะบริจาคให้น้องอิงไม่ได้ แต่ได้เอาไปให้คนอื่นใช้ 

และคนอื่นที่กรุ้ปตรงกัน เค้าจะได้เอามาให้น้องอิงไง

ตอนนี้น้องอิงโอเคแล้วนะแม่

เดี๋ยวให้เลือดตอนเย็นนะคะ แม่สู้ๆ

แม่ยิ้มตอบ บอก ขอบคุณมากนะ

เหมือนทุกอย่างเป็นไปด้วยดี

จนกระทั่งตอนส่งเวร

วาวลืมให้ LDPC กับน้องเค้า

คือให้ทุก 12 ชั่วโมง

แต่วาวดันลืมเสียเอง

วาวรู้สึกแย่มาก ที่ทำหน้าที่ตัวเองไม่ครบ

แถมเอางานไปล้นให้เวรบ่ายต่ออีก

คืนนั้นวาวนอนไม่หลับเลย

กินยานอนหลับไปครึ่งเม็ด

ตอนเช้าโทรไปเล่าพี่หมอ

พี่หมอบอก วาวน่าตีก้นจริงๆ ทำไมขี้ลืมแบบนี้

พอเล่าเรื่องให้ฟังทั้งหมดพี่หมอบอกว่า

วาวทำดีแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดของคนไข้และญาติ

คือการอธิบายแผนการรักษา อาการคนไข้ให้เค้าเข้าใจ

เรื่องให้เลือดวาวผิดจริง แต่ให้ช้าไปนิดหน่อยก็ไม่เป็นไรมากหรอก

ทีหลังก็อย่าลืมนะ

ข้อคิดที่ได้ในวันนี้

- รีวิว Order ค้างๆ ใหม่ทุกครั้ง

- การให้เลือด G/M ไปแล้ว ถ้าครบวัน ต้องส่งไปใหม่

หรือเวรเช้าต้องโทรไปที่คลังเลือดเพื่อขอเลือดตาม Order

- การให้คนไข้และญาติได้ระบายความรู้สึกคือสิ่งสำคัญไม่แพ้กัน

เพราะนอกจากเราจะรู้ว่าเค้าคิดยังไงแล้ว จะได้หาทางช่วยแก้ไขได้ถูกจุดด้วย

จงเติบโตและเข้มแข็งขึ้นทุกวัน